เชื่อว่าหลายคนคงจะพบเจอกับความเหงากันบ้าง แต่สำหรับฉันแล้วมันหนักมากมันกลายเป็นเพื่อนรักหรือเงาตามตัวเลยก็ว่าได้
วันนี้ กับเมื่อวาน ไม่ต่างกัน ก็คือ หมายถึงชีวิตประจำวันที่ซ้ำๆซากๆของฉันเอง ทุกวันตั้งแต่ที่ชีวิตแปรผันกลายเป็นนักศึกษาคนหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่เชื่อว่าสวยที่สุดในประเทศไทย (อันนี้ฉันไม่แน่ใจ) ฉันมองความสวยไม่เป็น แต่ที่รู้คือ ภาพรวมดูดีมากเลย เชื่อไหมว่าทุกวันฉันทำกิจกรรมซ้ำๆเวียนวนกันเกือบปี ก็ตั้งแต่เช้า ตื่นนอน อาบน้ำ แต่งตัว ไปเรียน นั่งเล่นเน็ต ฉันติดคอม เพราะมันกลายเป็นนิสัยไปเสียแล้ว ก็ไปไหนไม่ได้ ไม่มีเพื่อนไป เพื่อนในห้องเขาก็มีแฟนกัน ไปเที่ยวกับแฟนของเขา ฉันหรอ ตามภาษาคนโสด(เลือกที่จะโสด)ก็อยู่คนเดียว เหงาหน่อย แต่โล่งสมองดี ช่วงวัยเรียนมันเป็นช่วงที่ความรักผลิบาน พูดถึงประสบการณ์ความรักฉันก็เคยมี มันไม่ภักดีต่อเราเลยมันดันเป็นหนามทิ่มใจเราเสียอีก นอกจากนั้นฉันยังไม่เข็ดยังจะงมหาอยู่ ผลลัพธ์ที่ออกมาคือทำร้ายตัวเองเข้าไปอีก แผลลึกๆมันหายขาดไม่ได้ แต่เชื่อว่าเวลาคงเป็นสิ่งที่จะเยียวยาแผลนี้ได้ดี และเชื่อว่ากำลังใจจากครอบครัว จะเป็นกำลังใจที่มั่นคง แต่ว่าความจริงฉันเหงามาก ธรรมดาของคนเราที่ไม่มีคู่ มันก็เหงานะ แต่ความเหงามันคงรอให้เราเจอคนที่ดีๆรอให้คนที่พร้อมจะมาเติมเต็มมากกว่า
ชีวิตเรามีค่า ฉันเคยดูถูกตัวเองอยู่หลายหน แต่ความจริงชีวิตเราทั้งชีวิตยังมีคนคอยอยู่ มีคนข้างหลังที่คอยเราอยู่ ฉันจึงสู้ต่อไป มีคนผ่านเข้ามาผ่านไป เพราะฉันกลับไม่เคยพิจารณาเลย เพราะเข็ดหลาบมา ความรักที่พูดมาลอยๆไม่ได้พิสูจน์เชื่อไม่ได้ เรียกว่ารักไม่ได้หรอก ฉันปิดขังใจตัวเองมาเป็นปีๆ ล็อคกุญแจให้แน่น รอใครสักคนมาไขกุญแจชีวิตนี้ มาให้ความสว่างแก่ฉันสักครั้ง จะมีไหมหนา?ฉันยังภาวนาอยู่ในใจ ฉันเบื่อชีวิตประจำวันของตัวเอง ฉันกลัวว่าโลกภายนอกที่ดูสดใส จะหวนกลับมาทำร้าย ฉันไม่กล้าไปไหน รอไปกับครอบครัว ฉันรู้สึกอุ่นใจ ปลอดภัยที่สุด แต่พวกเขาจะอยู่ด้วยฉันอีกนานแค่ไหนกัน ทุกคนย่อมต้องมีครอบครัวไป ฉันไม่เคยไว้ใจใคร ฉันไม่แน่ใจใคร ยิ่งถ้ามีคนบอกรัก เพียงแค่คบไม่กี่วัน ฉันก็มั่นใจ ว่าเขาก็บอกเลิกเราได้ไม่กี่วัน ถ้ารักดี สวยงาม อะไรมันก็ดี แต่ถ้ารักไม่ถูกที่ มันก็จะทำร้ายเรา ฉันรู้ว่าใจผู้หญิงไม่เข้มแข็งพอที่จะยืนหยัดได้ตลอด มันก็กร่อนเหมือนน้ำเซาะหิน แข็งแรงแค่ไหน มันก็อ่อนลงได้เช่นกัน ฉันไม่ปิดกั้น หากใครคนนั้นพร้อมที่จะมาดูแลใจ ฉันก็พร้อมเหมือนกันที่จะดูแล เงื่อนไขก็คือต้องอดทนต่อกันได้ ฉันอาจจะเย็นชา ดูดุร้ายบ้าง แต่ใจข้างในมันไม่ใช่ คำพูดและหัวใจอาจดูขัดแย้ง และต้องเชื่อว่าเวลาพิสูจน์ได้ รอได้ ไม่ว่านานแค่ไหน เพราะฉันก็ไม่ได้ไปไหน วันนี้ เมื่อวาน ก็เป็นคนเดิมนี่แหละ เพียงแค่วันเวลามันเลื่อนไปเท่านั้น นิสัยยังคงเดิม แต่อารมณ์อาจผันแปร ต้องรับสภาพใจกันได้ ฉันรอนะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น