ไปแอ่วถนนคนเดินมา แต่ทว่าเรายังเอิบ

....วันนี้ไปแอ่วถนนคนเดินมา ก็คนมันไม่ได้ไปที่ไหนไกลๆก็เลยมีโอกาสแค่เที่ยวแค่นี้

น้องสาวมารับ มีรถคนละคันแต่ว่าเราผู้พี่เป็นผู้ซ้อน(คิดดีๆสิเป็นพี่แล้วให้น้องขับ)เหตุผลเพราะไม่สันทัดเรื่องถนนหนทาง

อยู่และเกิดมาแต่เชียงราย แต่ไม่รู้จักดีพอที่จะพาคนอื่นๆเที่ยวได้เลย

....พอเย็นๆก็เริ่มหิวกัน ร้านอาหารแถวนั้นก็มีคนเยอะมากแน่นเอี๊ยด

เราเลยตกลงกัน ไปกินสเต็ก พูดถึงสเต็กแล้วรสชาติต่างจากอาหารเมืองลิบลิ่ว

เพราะโดยปกติส่วนตัว ชอบกิ๋นของกิ๋นเมืองมากๆ แต่ว่าเราเอิบสุดๆเลย

เห็นน้องสาวนั่งกินเอา แต่ทำไมเรากินยากกินเย็นเหลือเกิน มันดูเกิ้นเขินแบบแปลกๆเพราะมันแนวอาหารฝรั่งๆ

คราวหลังจะไม่กงไม่กินอีกแล้ว แถวๆบ้าน เข้าเรียกจิ้นปิ๊งอบ รมควันดีๆ นั่นเอง

พอเสร็จแล้วก็แวะไปดูน้องหมา อยากได้มากๆเลย แต่ว่าราคาแพงจัง คนขายไม่ลดให้เลย กระเป๋าตังค์ไม่หนาซะด้วย แต่ว่าเหงามากเพราะอยู่หอคนเดียว มีสัตว์เลี้ยงน่ารักเป็นเพื่อนก็คงดี แต่โทรไปถามพ่อแล้วพ่อพูดคำเดียวว่า "ภาระ"

.....มาพูดถึงถนนคนเดิน กาดคนเมือง แต่อู้ไทยกันจัง เพราะพ่อค้าแม่ค้าเดี๋ยวนี้

มักจะมาขายเสื้อผ้าแฟชั่น(เอาใจสาวๆวัยรุ่น)มากกว่าของล้านนาๆหรือของเมืองๆ แต่ก็ยังคงความเป็นล้านนาไว้หน่อย

ได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนทางเอ็มเอสเอ็น msn เพื่อนแซวว่า "ฝนทำท่าจะตก ยัยมิ้นแอ่ว"เพราะปกติแล้วไปไหนยากมาก ขออนุญาตแม่แล้วแม่อีก กว่าจะได้ออกไปเที่ยวไหน พออายุเริ่มยี่สิบ แม่ก็เพลาๆการห้ามบ้าง แต่ฉันก็ไม่ยักจะชอบเที่ยว

เพราะติดนิสัยตั้งแต่เกิด อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน เพื่อนเลยแซวต่อว่า มาแอ่วถนนคนเดินเจียงใหม่ ใช้เวลาแค่สองชั่วโมง

โลกทัศน์ไม่กว้างขวาง อู้ถึงเจียงใหม่แล้วกึ๊ดยากขนาดเลย

....วันเวลาหมุนเร็ว เค้าบอกว่าถ้าเราคิดว่าเวลาหมุนเร็ว แสดงว่าเรามีความสุข ก็จริงอยู่ส่วนหนึ่ง แต่บางครั้งเวลาฉันเรียนกลับคิดว่าทำไมเวลาช้า นั่นคงแสดงว่าเวลาเรียนคงไม่มีความสุขสินะ ยกเว้นกฎหมายอาญา เป็นวิชาที่ฉันชอบเอามากๆ

เรียนจบไปมีงานทำ ก็คงวนเวียนอยู่ขานี้ล่ะมั้ง เพราะชอบมากๆรู้สึกว่าเรียนแล้วก็เข้าใจ แต่ฉันว่าคนที่เรียนกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ได้ดี คนนั้นถือว่าเก่งทีเดียว คนผู้นั้นต้องรู้รอบด้านเพราะแพ่งพาณิชย์มีหลายเรื่องซับซ้อน แต่ฉันไม่ค่อยชอบนัก ตอนเรียนมัธยมฉันชอบวิชาสังคมและวิชาภาษาไทยมาก แต่ก็ดันไปเรียนคณิตศาสตร์ โดยส่วนตัวชอบพวกรัฐศาสตร์

แต่มาเรียนนิติศาสตร์ ชีวิตวกวนตามเคย แต่ทุกวันนี้ก็พอใจกับมัน เพราะเป็นหลักเหตุผลที่ดี หาจุดจบได้ แต่ทำเอาความจำฉันเสียไปครึ่งต่อครึ่ง ทำให้คิดถึงครูดา (โรงเรียนเก่า) ป่านนี้ท่านจะสบายดีหรือเปล่า ครูดาเป็นครูที่ติวกฎหมายและวิชาสังคมให้ฉันตลอด เป็นอาจารย์แม่เลยก็ว่าได้ ครูดาจบประวัติศาสตร์แต่เก่งกฎหมายด้วย และก็ได้มีโอกาสเป็นเด็กติวของท่านเรื่อยมา จนได้จบการศึกษาไป ตอนช่วงเดือนมีนาคมฉันมีโอกาสแค่ไปแนะนำน้องๆเกี่ยวกับทางเลือกในการเรียน แต่ไม่ยักจะมีเวลาไปแวะเวียนเที่ยวหาบ่อยนัก แต่จำคำของอาจารย์ได้ว่า ต้องอดทนกับการเรียนและต้องอ่านทุกรายละเอียดอย่าพลาด ยิ่งขึ้นชื่อนิติศาสตร์ อาจพลาดไป บ้างทำคดีพลาดมาต่อนัก เพราะฉันก็เคยพลาดในตอนไปแข่งรัฐศาสตร์ที่มช.ห่างจากที่หนึ่งแค่สามแต้มเลยพลาดไป เวทีนั้นเอาแค่ที่หนึ่ง (เป็นที่หนึ่งไม่ได้ไม่เป็นไร) ณ ตอนนี้ก้ทำให้ฉันรู้ว่าหากเมื่อใดฉันทำพลาดฉันคงขาดความสึนึกในคำสอนของครูเป็นแน่ ขอบพระคุณครูดามากนะคะ มิ้นจะทำให้ได้ค่ะ แม้จะเก่งไม่เท่าคนอื่นแต่มิ้นจะพยายามเข้าใจให้ได้ จะผ่านไปให้ได้ จะเป็นความหวังของครู สายศิลป์ของเรา และสายวิทย์ที่มิ้นจากมา

สายลมหนาวพัดโบกโบย พลิวดูแล้ว สวยใสใส เย็นลมเย็นไหวไหว สวยงาม.....

บทความโดย ภุมริน