หลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่ในหอในมหาวิทยาลัยมาเป็นระยะเวลาหนึ่งปี
และพักยาวนาน เพราะไม่มีเรียนซัมเมอร์เหมือนเพื่อนสนิทของตัวเอง(เหวิน)
มันเป็นข้อดีคือ ไม่ต้องลงเรียนใหม่ที่ซ้ำซากแค่เรียนผ่านก็เป็นบุญ
ข้อเสียก็คือ มันช่างหงอยเหงาสุดๆและน่าเบื่อกับชีวิตประจำวันของตัวเอง
ที่ไม่ยอมไปไหน หรือจะไปไหนก็ไม่ได้ก็ว่าได้......
และจากที่ตัดสินใจมานานสุดท้ายฉันก็ต้องเลือกที่จะพักอยู่หอนอกมหาวิทยาลัย
เพราะเพื่อนไม่ได้พักอยู่ใน หอในกัน
ชีวิตหลังจากนี้ คงเต็มไปด้วยความวุ่นวายของผู้คนต่างคนต่างวัย มีคนมากหน้าหลายตาพลุกพล่านไปมา
เพราะตลอดที่พักในหอในก็ไม่ได้ไปไหน อุดอู้อยู่ในห้องอย่างเดียว จากนี้ต้องใช้ชีวิตของตัวเองโดยการเปิดโลกทัศน์เสียแล้ว......
และฉันก็คงต้องปรับตัวกับที่อยู่ใหม่ พร้อมกับเจ้าหมาตัวโปรด "หมูอ้วน" ของฉัน
อีกไม่นานมหาวิทยาลัยก็เปิด ในขณะที่ปัญหาบ้านเมืองก็เริ่มคลี่คลายลง
หรืออาจจะเกิดการจลาจลที่ทำให้เกิดภาวะตึงเครียดในสังคมก็เป็นได้ (เกี่ยวอะไรนี่)
แต่เราก็อยู่ส่วนของเรา ใช้ชีวิตตามภาษาของเรา ตราบใดที่ยังคงเป็นนักศึกษาอยู่ก็ไม่สามารถไปช่วยสังคมได้ มีทางเดียวคือดำรงตนให้เป็นคนดีของสังคม
เพียงแต่ใช้สิทธ์ของตัวเองให้ถูกต้องตามกฎหมาย โดยวางตนให้เป็นกลางไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น