รู้ทันทีว่า..ทรมาน มันอาการเป็นเช่นไร T_T
ก็เมื่อวันที่เธอ จากกันไปไม่ย้อนมา
ไม่คิดเลยวันนึงคำว่าเรา จะลงเอยด้วยน้ำตา !_!
อยากพูดคำว่าลา ก็สายไป....
ทุกคืนหลับยังไม่ลง เฝ้าแต่คิดถึงเธอเสมอ
ไม่มีสิทธิ์ได้พบเจอ จบไปแล้ว ต้องยอมเข้าใจ
เหมือนทุกสิ่ง ถูกสร้างมา จบด้วยการจากลา
เหมือนโชคชะตา กำหนดไว้
ในวันที่ฟ้ามีแพียงแค่สีเทา ความเหงามันกินในใจ
โลกใบเดิม มันกว้างเกินไป เมื่อไม่มีเธอ
ก็ยังไม่รู้ จะไปทางไหนดี ชีวิตที่มันขาดเธอ
มันหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแสงส่องใจ เหมือนตัวคนเดียว
(เมื่อไม่มีเธอ)
หลายคนที่เคยเดินเข้ามา แล้วก็ลาลับหายไป
แต่แปลกตรงที่ใจ มันไม่ลืมเธอสักที
แค่เสี้ยวเวลาพาเราจากกัน
ความเป็นจริงไม่ปรานี
ไม่มีวันพรุ่งนี้ ให้รักเธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น