06 ธันวาคม 2552

จนกว่าวันนั้น


บางทีใจมันปวดร้าว มันถูกปิดไว้ มันทรมาน มันเฉื่อยชาไปนานแล้ว
รอให้ใจอ่อนลง พยายามปิดใจแข็งใจเท่าไหร่ สักวันฉันคงแข็งใจไม่ได้อีก...

เนื้อพลง...จนกว่าวันนั้น-ลิเดีย

แม้เธอ จะดีแสนดีเท่าไหร่
แต่ฉันก็ยังคงไม่แน่ใจ
ว่ามันจะนานหรือเปล่า
ฉันกลัว ว่าความสัมพันธ์ระหว่างสองเรา
อาจจะบางเบาและไม่ยืนยาว หากว่าเรานั้นก้าวเร็วไป
*กว่ามันจะกลายเป็นต้นไม้ต้นใหญ่
มันต้องใช้เวลาเอาใจใส่ ก็คงคล้ายกับใจของสองเรา
**อยากให้รอเวลา ให้เราได้เรียนรู้กัน
อาจไม่ใช่วันนี้ ที่พูดคำนั้น
แต่พรุ่งนี้ก็คงยังไม่สายไป
ปล่อยให้วันเวลา สร้างทางที่เชื่อมระหว่างสองใจ
เปลี่ยนจากคำว่าเธอ จากคำว่าฉัน
เปลียนเป็นคำว่ารอ จนกว่าวันนั้น ช่วยรอได้ไหมเธอ
ขอเพียง ให้เธอนั้นยังมั่นคงและรักที่มีให้กันไม่ลดลง
ฉันคงไม่ไปไหนไกล
สัญญา และขอให้เธอนั้นจงมั่นใจ
ต่อให้มันจะนานและทางจะไกล แต่ว่าเราเดินไปด้วยกัน

แล้วเมื่อถึงเวลา มันก็คงจะมีสักวันที่ไม่ท้อไม่ทิ้งกันกลางทาง คงจะไปถึงฝัน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น