ฉันเคยได้อ่าน หนังสือเล่มหนึ่งที่จัดทำขึ้นเนื่องในโอกาสที่ฉลองงานครบรอบสองร้อยปีของวัดทรายมูล ต.แม่ข้าวต้ม อ.เมือง จ.เชียงราย เป็นกลอนดีๆที่สอนได้ดีมาก แต่จำไม่ได้หมด แต่ฉันว่ามันดูคมดีนะ เอามาฝากเพียงสองท่อนเพราะจำได้แค่นี้ ความจริงมีหลายท่อนมาก แต่จำได้ตอนท้ายๆ เป็นเกลอนที่สอนว่าไม่ควรลืมบ้านเกิดลืมตัวเอง หรือไม่ก็สอนทางอ้อมว่าอย่าได้เย่อหยิ่งทะนงตน ชื่อกลอนชื่อว่า "ขายงัวส่งควายเฮียน"วันหลังหากมีโอกาสเจอหนังสือเล่มนั้นก็จะจดบันทึกแล้วนำมาเล่าสู่ให้ฟังเน้อเจ้า....
"ขายงัวส่งควายเฮียน" (ขออภัยที่บางคำไม่สุภาพค่ะ)
แหมสามเดือน จดหมายมา ว่าป้อครับ
ลูกหมดทรัพย์ เป๋นหนี้ เพิ่มกวดขัน
ค่าสมุด ดินสอ ขอเจ็ดปัน
จะขยัน บ่หื้อไผ ได้อับอาย
พอจบมา ทำท่า ว่าหัวสูง
บ่เกี่ยวยุ่ง ทำงาน ก๋ารดังหมาย
สมดังกำ เขาว่า น่าเสียดาย
ต้องขายงัว ตั๋วสุดท้าย ส่งควายเฮียน...
แปลไทย
อีกสามเดือน จดหมายมา ว่าพ่อครับ
ลูกหมดทรัพย์ เป็นหนี้ เพิ่มกวดขัน
ค่าสมุด ดินสอ ขอเจ็ดพัน
จะขยัน ไม่ให้ใคร ได้อับอาย
พอจบมา ทำท่า ว่าหัวสูง
ไม่เกี่ยวยุ่ง ทำงาน การดังหมาย
สมดังคำ เขาว่า น่าเสียดาย
ต้องขายวัว ตัวสุดท้าย ส่งควายเรียน
บทความโดย ภุมริน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น